(16 ივნისი, 1933 - )
1951- 1956 თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, აღმოსავლური ფილოლოგია
1964 ფილოლოგიის მეცნიერებათა კანდიდატი, სპეციალობა - თურქული ენები
1990 ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი, სპეციალობა - წყაროთმცოდნეობა
2015 - დღემდე კ. კეკელიძის სახელობის ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, კონსულტანტი
(1874 - 1962)
1900 - პეტერბურგის უნივერსიტეტის აღმოსავლური ენების ფაკულტეტი - ქართულ-სომხურ-სპარსული
1924 - 1927 - ლენინგრადის უნივერსიტეტის ირანისტიკის დოქტორანტი
1927 - თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დოცენტი
1930 - თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი
1938 - ფილოლოგიურ მეცნიერებათა დოქტორი
(1947 - )
1969 - თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტის ისტორიის განყოფილება (თურქეთის ისტორიის სპეციალობით)
1969 - მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტის წყაროთმცოდნეობის განყოფილება, ლაბორანტი, უმცროსი მეცნიერ-თანამშრომელი და უფროსი მეცნიერ თანამშრომელი
1989-2006 - საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ისტორიისა და ეთნოლოგიის ინსტიტუტის წყაროთმცოდნეობის განყოფილების გამგე;
1990-2005 - საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტის პროფესორის;
1998-2014 - შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორი
2002-2014 წწ. იყო ამავე უნივერსიტეტის პრორექტორი;
2004 წ - საქართველოს უნივერსიტეტის დამფუძნებელი;
2004-2013 - უნივერსიტეტის სამეთვალყურეო საბჭოს თავმჯდომარე
2014 - პრეზიდენტი
(01/05/1931 - 21/01/2017)
1931 წელს დაიბადა ქართველი ემიგრანტების ოჯახში ირანში, ქალაქ ტეირანში. 1947 წელს ოჯახთან ერთად რეპატრიაციის წესით დაბრუნდა სქართველოში
1951-1958 წლებში რეპრესირებული იქნა და ოჯახთან ერთად გადაასახლეს სამხრეთ ყაზახეთში
( - )
( - )
( - 2015)
1978 - თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტი
1983-1987 - ხელნაწერთა ინსტიტუტის ასპირანტი
1993 - დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია თემაზე" აბუბექრს იბნ აბდულაჰის ცნობების საქართველოსა და კავკასიის შესახებ"
კ. კეკელიძის სახელობის ხელნაწერთა ინსტიტუტი
(1927 - )
1950 დაამთავრა ივ. ჯავახიშვილის სახ. თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტი, თურქეთის ისტორიის სპეციალობით.
1935 საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ისტორიის ინსტიტუტის ასპორანტურა, აღმოსავლეთის ისტორიის სპეციალობით.
1954 დაიცვა ისტორიის მეცნიერებათა კანდიდატირს სამეცნიერო ხარისხი.
1971 ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორის ხარისხი მიენიჭა.
1954-1960 შოთა რუსთაცელის სახელობის ბათუმის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის ისტორიის კათედრა, დოცენტი.
1960 წლიდან აკად. გ. წერეთლის სახელობის აღმოსავლეთმდოგნეობის ინსტიტუტის ახლო აღმოსავლეღის ისტორიის განყოფილება.
( - )
(1893 - 1966)
აღმოსავლეთმცოდნე-ირანისტი, სპარსული პალეოგრაფიისა და დიპლომატიკის ფუძემდებელი საქართველოში
(1893 - 1966)
(1932 წლის 10 იანვარი - 2024)
1951-1956 თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტი
1957-1959 თბილისის ივ. ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტი, ასპირანტურა სამეცნიერო ხარისხი და წოდება: ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი
1960-1979 თბილისის ივ. ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტი, მეცნიერთანამშრომელი
1975-1982 ქართული საბჭოთა ენციკლოპედიის საქართველოს ისტორიის რედაქციის გამგე
1982-1986 თსუ აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტის დეკანი
1982-1990 თსუ სადისერტაციო საბჭოს თავმჯდომარე
(1925 - 1979)
თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი აღმოსავლეთმცოდნეობი ფაკულტეტი
1954 - ისტორიის მეცნიერებათა კანდიდატი
1972 - ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი
1960 - თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, პროფესორი
1967-1975 ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, მთავარი სამეცნიერო რედაქცია
(21.06.1840 - 8.02.1915)
(1973/11/09 - )
(20 ოქტომბერი,1898 - 6 დეკემბერი, 1993)
